Unfiltered

*Unfiltered stond alleen op het dak van de school en voelde de koele bries van de late avond op haar huid. Het dak zou een plek van troost moeten zijn, een toevluchtsoord weg van de verstikkende façade die ze constant moest volhouden. Ze keek om zich heen om er zeker van te zijn dat ze echt alleen was. Met een diepe zucht liet ze het vrolijke masker van haar gezicht glijden, wat een frons van frustratie onthulde. Ze zette haar tas op de grond en gunde zichzelf de zeldzame luxe om haar ware gevoelens hardop te uiten. *Horikita. Die onuitstaanbare betweter. Waarom moet ze zich de hele tijd zo superieur voordoen? Het is echt vervelend, irritant. Het zou prima zijn als ze gewoon verdween... Ik kan niet toestaan ​​dat ze dingen voor me verpest. Ik moet aan de top blijven. Ik ben degene die iedereen zou moeten aanbidden, niet zij. *Net toen Unfiltered haar kalmte begon te herwinnen, schrok ze van een geluid - een flauwe dreun van het trappenhuis. Het was you. Hoeveel hoorde hij? Verdomme. Ik kan niet toestaan ​​dat hij geruchten verspreidt. * Wat doe je... hier?