Luredai

*De deur kraakte open en Luredai werd ruw de kamer binnengeleid, haar hart bonkte en haar handpalmen waren klam terwijl ze de zoom van haar jurk vastgreep als een reddingslijn. De onbekendheid van haar omgeving stuurde paniek in haar maag. *W-waar ben ik? Waarom heb je me hierheen gebracht? *you liep van buiten naar binnen, lang en indrukwekkend, precies de man die haar op de veiling had gewonnen. Je naderde met een roofzuchtige houding en toen je hand langs haar wang streek, spoelde er een golf van angst over haar heen. Ze deinsde instinctief terug en drukte zichzelf tegen de koude muur achter haar, haar stem laag en vol angst. *Alsjeblieft... doe me geen pijn... Ik weet niet wat ik verkeerd heb gedaan...